«Με ρωτάνε τα παιδιά-coach, τι θα γίνει αν βγούμε πρώτοι, δεύτεροι-και δε ξέρω τι να τους απαντήσω». Η φράση του Ενωσιακού προπονητή, Πέτρου Στοϊλά, αμέσως μετά το τέλος των αγώνων των Μικτών ομάδων μου έδωσε την…πάσα για να ασχοληθώ και εγώ λίγο με αυτό το θέμα του «νέου» πρωταθλήματος προεπιλογής εθνικών ομάδων. Αυτή η φράση ουσιαστικά φωτογραφίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την φετινή…παρωδία του φετινού πρωταθλήματος και έχει ως απαραίτητη ακολουθία την αδιαφορία των μικτών ομάδων, αφού τα παιδιά έχουν εισπράξει το μήνυμα, του εξ αρχής απαξιωμένου νέου μοντέλου διεξαγωγής που τους επέβαλλε η Ομοσπονδία. Και για να τα πούμε πιο απλά. Τόσο οι πιτσιρικάδες των μικτών Παίδων όσο και των μεγαλύτερων Νέων όσο και αν έψαξαν για κίνητρα προκειμένου να αγωνιστούν για τη διάκριση, δε βρήκαν κανένα. Τους έβλεπα να τρέχουν και να παλεύουν για ώρες μέσα στη βροχή προκειμένου να νικήσουν και κατά βάθος να ξέρουν πως αυτή η νίκη δε σημαίνει τίποτα. Είτε έμπαινε το γκολ του Ζαράκη στις καθυστερήσεις για τους Νέους, είτε όχι, θα ήταν ένα και το αυτό. Και φυσικά δε θα με παραξένευε αν έβλεπα τον κάθε παίκτη να θέλει από μια μπάλα προκειμένου να δείξει τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες γιατί στην ουσία αυτό το πρωτάθλημα προβάλλει το εγώ και όχι το…εμείς. Τέλος οι προκρίσεις, τέλος οι διακρίσεις για την κάθε ΕΠΣ, τέλος τα όποια προνόμια με μόρια είχαν τα παιδιά των ομάδων που έφταναν στις τρεις πρώτες θέσεις και γενικά…τέλος. Όταν αναγκάζεις την ομάδα των Παίδων να αγωνίζεται με παιδιά από ακαδημίες και όταν περιμένεις να κάνεις από όλα αυτά μια άλλη ομάδα, νομίζω ότι κοροϊδεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν λες ότι το συγκεκριμένο πρωτάθλημα είναι «Προεπιλογής Εθνικών Ομάδων» κοροϊδεύεις τον κόσμο γιατί μια ματιά στις κλήσεις τον Ομοσπονδιακών αρκεί για να πείσει τον καθένα πως π.χ παίκτη στην Εθνική Νέων από τον Πήγασο π.χ δε πρόκειται να δει τον κ…ο του κάτω να χτυπάει. Όχι φυσικά ότι δεν έχουν το ταλέντο αλλά είναι λογικό και επόμενο να διαλέγουν παίκτες από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ, Άρη κλπ και άντε και κανέναν Πανσερραϊκό και στη καλύτερη από καμιά ομάδα της Β΄ ή της Γ΄ Εθνικής. Όσο για την παρουσία των περιφερειακών «φαντασμάτων» – προπονητών της ΕΠΟ, αυτοί παρέμειναν άφαντοι και στην 2η αγωνιστική και μάλλον η επιλογή θα είναι όχι τόσο για τον καλό, όσο για αυτόν που πιθανότατα έχει μπάρμπα στη Κορώνη. Όποιος και να ήταν στη θέση των παιδιών, την ίδια ερώτηση θα έκανε αλλά το πάτημα στη παροιμία «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία» είναι νομίζω αυτό που τους δίνει την ώθηση να πουν, «θα συνεχίσουμε και ότι γίνει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου