Μικρό καλάθι...

Δε θέλω και δε μπορώ άλλωστε να αμφισβητήσω το ενδιαφέρον της οικογένειας Κούτλα για την αγορά του Πανσερραϊκού από τη στιγμή που ούτε λίγο, ούτε πολύ και ο ίδιος ο Πέτρος Θεοδωρίδης έστω και εμμέσως επιβεβαίωσε μια άτυπη τουλάχιστον επαφή. Είμαι επιφυλακτικός ωστόσο για ότιδήποτε ανάλογο. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Η εμπειρία, παρακολούθησης τουλάχιστον, αγοραπωλησιών διαφόρων ομάδων του ελληνικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου, μου έχει διδάξει πως τέτοιες δουλειές συνήθως γίνονται στα βουβά και όταν υπάρχει όντως κάτι δεδομένο γίνεται ευρέως γνωστό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δημοσιοποίηση του όποιου ενδιαφέροντος έγινε σε πολύ πρώιμο στάδιο. Το παραδέχθηκαν άλλωστε και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι ότι είναι έτσι. Μπορεί να προχωρήσει, μπορεί και όχι βέβαια γιατί ακόμα και αν καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν είμαι βέβαιος ότι το ποσό που θα ακούσουν από τα χείλη του Πέτρου Θεοωρίδη θα ακουστεί...μελωδικό στα αυτιά τους. Μάλλον το αντίθετο και συνεχίζω να πιστεύω ότι στις συγκεκριμένες οικονομικές εποχές είναι ρίσκο ίσως ακόμα και χαμένα λεφτά για κάποιον να "επενδύσει" στο ποδόσφαιρο. Έτσι και αλλιώς η οικογένεια Κούτλα ανέφερε επανειλλημένως πως θέλει να μπει γενικά στο ποδόσφαιρο σε σημείο που έχει πέσει στο τραπέζι και το όνομα του Οδυσσέα Αναγέννησης. Μπορεί να κάνει την επιθυμία της πράξη όσο το δυνατόν γίνεται λιγότερο "αναίμακτα" για την τσέπη της.  Όλα αυτά βέβαια μπορεί να είναι και μπαρούφες και τα πράγματα να πάρουν την τροπή τους είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Ίδωμεν...