Μπορεί να είναι μια κουβέντα που έχει γίνει πολλές φορές αλλά αφενός αξίζει τον κόπο να επαινείς μια σωστή προσπάθεια και αφετέρου δίνονται συνεχώς ευκαιρίες να το κάνεις. Η ανακοίνωση της Ένωσης Β΄-Γ΄ Εθνικής πως υποβιβάζονται στη Δ΄ Εθνική η Καλαμάτα, το Αιγάλεω και Πυρσός Γρεβενών σαφώς και δεν ακούστηκε καλά στο κόσμο του ποδοσφαίρου γιατί μιλάμε για ιστορικές ομάδες που θεωρητικά έχουν από πίσω τους υποδομές για να σταθούν σε καλό επίπεδο. Και όμως! Στο ποδοσφαίρο δεν έχει σχέση ποια πόλη εκπροσωπείς και ποια δυναμική πιθανόν έχεις. Αν δε μπορείς να στηρίξεις το οικοδομημά σου, πέφτει να σε πλακώσει. Έτσι έγινε και με αυτές τις ομάδες. Έτσι έγινε και στο παρελθόν με τη Καστοριά, τη Λαμία, την Αλεξανδρούπολη κ.ο.κ. Εδώ κάπου κολλάει και ο Οδυσσέας Αναγέννησης. Μια ομάδα που έχει πίσω της ένα χωριό 600-700 κατοίκων, μια ομάδα χωρίς ιδαίτερα έσοδα και με αιμοδότη τον κόσμο της, μια ομάδα χωρίς τεράστιες δυνατότητες, μια ομάδα με τα δικά της προβλήματα που δεν είναι άλυτα, μια ομάδα με τον κόσμο στον πλευρό της-κόσμο που άλλοι δυσκολεύονται να βρουν-, μια ομάδα που σύμφωνα με τα όσα ακούω είναι ξεκάθαρη προς τους ποδοσφαιριστές της, μια ομάδα που οδεύει στον τρίτο-παρακαλώ- χρόνο παρουσίας της στη Γ΄ Εθνική και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα καταφέρει να καθιερωθεί ως μια ομάδα Γ΄ Εθνικής. Αυτοί που καταλαβαίνουν τι εννοώ, καταλαβαίνουν και τη σπουδαιότητα της προσπάθειας. Ακόμα και με το δικό του τρόπο, ο Οδυσσέας Αναγέννησης καταφέρνει να κρατά ψηλά τη σημαία του και μακάρι να συνεχίσει έτσι. Γιατί όταν βλέπεις "αυτοκρατορίες" να καταρρέουν, αισθάνεσαι χαρούμενος για τη δική σου δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου