Για αυτούς τελικός και για εμάς...ημιτελικός;

 Αν βασιστούμε σε όσα έχουν ακουστεί πριν την έναρξη του πρωταθλήματος και κατά τη διάρκεια των πρώτων αγωνιστικών, τότε ο αγώνας με τον Ατρόμητο είναι μια...δεύτερη πρεμιέρα για τον Πανσερραϊκό. Όπως έχουμε πει και ξαναπεί επειδή ο κ. Κοκότοβιτς το ανέφερε πρώτος, το πρωτάθλημα ξεκινά αύριο. Στο Περιστέρι οι "ερυθρόλευκοι" δίνουν το πρώτο βατό τέστ έχοντας να αντιμετωπίσουν μια ομάδα που θεωρητικά είναι στα μέτρα τους και για να λέμε την αλήθεια σε τέτοια παιχνίδια όπως το αυριανό που ο αντίπαλος "καίγεται" για τη νίκη, γιατί βρίσκεται σε ανάλογη και ίσως και χειρότερη κατάσταση, ή τον "τελειώνεις" και του δημιουργείς παραπάνω προβλήματα ή...παίρνεις τη θέση του ενόψει και του επόμενου αγώνα. Για την ομάδα του Γιώργου Δώνη που είχε υψηλές προσδοκίες με μεταγραφές τύπου Καμαρά, Σαμπού κλπ, ο 1 βαθμός σε τρεις αγώνες είναι καταστροφικός και με τα όσα έγιναν μέσα στην εβδομάδα και το άσχημο κλίμα που υπάρχει(επίσκεψη οπαδών στη προπόνηση, ύβρεις κλπ) ο αγώνας είναι τελικός. Αν όμως ισχύει αυτό για τον Ατρόμητο, τότε και για τον Πανσερραϊκό είναι...ημιτελικός. Μπορεί να λέμε και να ξαναλέμε πως δε μας έκατσαν και βαριές οι συνεχόμενες ήττες από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό αλλά όπως και να έχει στην ήττα δεν υπάρχει "δε πειράζει". Το ποδόσφαιρο είναι θέμα ψυχολογίας και αν χάσει ο Πανσερραϊκός αύριο, το κλίμα θα γίνει χειρότερο, οι μουρμούρες περισσότερες και το παιχνίδι με τη Λάρισα θα έχει μορφή τελικού. Το ζητούμενο τούτη τη στιγμή είναι οι βαθμοί. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα που λέμε. Είναι δεδομένο ότι η ομάδα δεν είναι έτοιμη, ότι ακόμα δεν έχει μονταριστεί κλπ αλλά κάπου πρέπει να τη πάνε και τα αποτελέσματα προκειμένου να βρεθεί η ηρεμία που χρειάζεται για να δωθεί και περαιτέρω πίστωση χρόνου. Η ευκαιρία για τον Πανσερραϊκό πάντως είναι αύριο να εκμεταλλευτεί τη ταραχή που υπάρχει στον Ατρόμητο, να εκμεταλλευτεί το άγχος που θα υπάρχει, να το μεταφέρει ακόμα περισσότερο και να αιφνιδιάσει. Η τακτική του Κοκότοβιτς θα είναι πιο αμυντικογενής με την παρουσία Κάστρο, Παπάζογλου και με το σκεπτικό να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις με Σουμπίνιο, Μπέλιτς, Τάντιτς, Γεωργιάδη. Κάτι σαν το...κοντό σχήμα που χρησιμοποιούν οι μπασκετικοί. Βέβαια καθρέφτης για να γίνει η θεωρία πράξη είναι το γήπεδο.